My night at the UNICEF Ball - Moja noc na balu Unicef, czyli przeżycia Laury Marano

Panna Marano (uwielbiam tak pisać *-*) udostępniła na swoim twitterze link do wpisu, który został napisany przez nią samą. Opowiada ona tam o UNICEF. Przetłumaczyłam go specjalnie dla was i proszę o NIE kopiowanie. Miłej lektury!

My Night At the UNICEF Ball

Jako dziewczyna, która została wychowana na idei, że powinniśmy oddać się naszej społeczności, jak najbardziej uważam, że mamy więcej energii, kiedy podchodzi to do zmian. Praca z UNICEF utwierdza mnie w tym przekonaniu.

Po pracowaniu z nimi kilka miesięcy, nadal jestem podekscytowana, że mogę pracować z jedną z najbardziej pracowitych organizacji na świecie. Po prostu, robią wiele zmian w życiu milionów dzieci i ja jestem szczęśliwa, że mogę pomóc im w sposób najlepszy jaki mogę. Jest coś specjalnego w byciu częścią UNICEF i po pójściu na bal we wtorek, wszystkim, którzy pracują z nimi mogę powiedzieć, że czuję to samo.

Praca z UNICEF

Po miłym spotkaniu z przedstawicielem UNICEF w Marcu, zapytano mnie czy zostanę ambasadorem Trick-or-Treat dla UNICEF w 2013 roku. Naturalnie, byłam strasznie podekscytowana i powiedziałam, że tak. Kilka miesięcy później, zaczęłam odwiedzać szkoły i za pomocą twittera rozpoczęłam rozpowszechniać informacje o Trick-or-Treat. Było wiele aspektów na temat kampanii, które pokochałam. Po pierwsze, fakt, że każdy mały datek pomógł; jeden dolar mógł dać dzieciom wodę na 40 dni. To było ważne, wiele osób, którzy darowali trochę niż kilka, którzy darowali dużo. Innym aspektem, który pokochałam, to to, co kampania reprezentowała. Kampania ilustruję to, że bez względu na to ile lat ktoś ma, czy skąd pochodzi, każdy może pomóc. Byłam zachwycona gdy dowiedziałam się, że istnieje tak wiele osób, którzy pomagali w tym roku - więc jak widać, jest wiele ludzi, którzy zdają sobie sprawę z tego, że są w stanie coś zmienić.

Bal UNICEF

Kiedy dowiedziałam się, że zostałam zaproszona na bal UNICEF, zaczęłam wariować. Kiedy wybrałam swój strój, zaczęłam wariować trochę bardziej. Kiedy usłyszałam, że gospodarzami są Matt Damon, Jerry Weintraub i Michael Douglas wraz z honorową piękną panią o imieniu Ghada Irani, zaczęłam już kompletnie wariować. Moje podniecenie było przytłaczające, odliczałam dni do tego wielkiego wydarzenia. Byłam wielce zaszczycona móc wziąć udział w tej imprezie, no bo - szłam przecież na Bal! Wybór ubrania był super zabawą (i przy okazji było to bardzo trudne ze względy na mój zmienny charakter). Kiedy zobaczyłam suknię GUiSHEM, od razu się w niej zakochałam. Jej krój sprawiał, że była na prawdę wyjątkowa, a kolory dały jej klasyczny wygląd. Uwielbiam eksperymentować modą, a ta sukienka nie była podobna do żadnej innej, którą kiedykolwiek na siebie ubrałam.

Kiedy już w końcu dotarłam na bal, byłam strasznie oczarowana wszystkim wokół mnie. Pięknym miejscem do spotkania kilku rozpoznawalnych twarzy, byłam strasznie zachwycona.

Wszyscy spotkaliśmy się na jeden wieczór, aby zebrać pieniądze dla dzieci na całym świecie - fakt, który dał nam cel do spotkania. Jednym z moich ulubionych wystąpień było przyznanie przez Fundusz USA dla prezydenta UNICEF i CEO Ceryl Stern. Jej mocne słowa zachwyciły wszystkich w pomieszczeniu, przypominając nam o codziennie umierających, potrzebujących dzieciach. Gdy wszystko się zakończyło, odnalazłam w sobie inspirację by pomóc bardziej niż wcześniej - coś co uważałam za niemożliwe. Ogólnie rzecz biorąc, czuję się wdzięczna, że pracuję z tą organizacją, która ma tak wspaniałą postawę. A bal UNICEF, tylko nasilił moją wdzięczność.